مردم درباره فیلمی با کمترین سالن سینمایی چه نظراتی دارند؟ + اینفوگرافیک

گزارش

شاید کم‌فروش ترین و کم‌سانس‌ترین فیلم روی پرده این روزها، بهانه خوبی برای نوشتن گزارش از نظرات مخاطبانش نباشد. فیلمی که کم می‌فروشد و ترس از کم فروشی آن باعث می‌شود، سالن‌های انتهای شب و کمی را در اختیارش قرار دهند.

«آن سوی ابرها» آخرین ساخته کارگردان فیلم سینمایی «محمد رسول الله» و «بچه های آسمان» جزو کم فروش ترین فیلم های سینمای امروز است و بر خلاف فیلم هایی مثل «تگزاس» و «عصبانی نیستم»، ظاهراً مدیران تشخیص داده‌اند که این فیلم سرگرمی مفید و مناسبی برای این شب های ماه رمضان مردم محسوب نمی‌شود.

برای جویا شدن نظرات مردم، سانس‌های این فیلم را در سایت‌های فروش بلیت اینترنتی بررسی می‌کنم. پراکندگی و کم بودن سانس‌ها و یا دیروقت بودن زمان نمایش فیلم مانع از رفتنم به سینما و گفتگوی حضوری با تماشاگران شد. البته گفتگوی حضوری یک آسیب هم دارد، تا وقت کنی با یک نفر صحبت کنی، همه از درب خروج سینما خارج شده‌اند و تو مانده‌ای و یک نظر. تنها راه صفحات رسمی این فیلم در فضای مجازی است. فیلم کم تبلیغ و کم مخاطب،‌ اظهار نظر زیادی هم نخواهد داشت؛ تنها باید بگردی تا متوجه نظرات چند مخاطب شوی.

ماجرای انگشتی که امیر قادری با آن نشان می‌دهد

بسم الله الرحمن الرحیم

(کمی مجبور شدم عجله ای نویسم. تیتر برای مسعود امجدیان از دوستان هستند)

موضوع «اخبار زرد و نقش رسانه‌های سینمایی» بهانه‌ی مناظره تلویزیونی شده است و «امیر قادری» یک طرف مناظره آنتن زنده تلویزیونی شبکه خبر، به عنوان سردبیر سایت سینمایی «کافه سینما» نشسته است و در کلام نخست خود به «بی‌سوادی» منتقدینش اشاره می‌کند؛ سردبیر سایت ۸ ساله «کافه سینما» چند ماه پیش هم نحوه اعتراض به یک فیلم را هم اینگونه بیان می‌کند:

از همه جا به سوی او

منتشر شده در: روزنامه صبح نو

 (حاشیه نگاری یا در اصطلاح بی مناقشه، یاداشتی برای  مراسم 14 خرداد 95)

بسم الله الرحمن الرحیم

خنکای هوا از جنس صبحگاهی نبود. از دیروز ساعت 18 خنکتر شدن هوا حس می­شد؛ با این حساب به امید تشنگی­‌ای کمتر از هر سال به سمت مراسم رفتم.

"صدها هزار نفر چند ساعت است که در مصلا در شمال تهران اجتماع کرده اند. تا در مراسم باشکوه سوگواران شرکت کنند. ایران مدتهاست که چنین اجتماعی را به خود ندیده است. سوگواران از همه جای کشور به تهران آمده اند. به حدی که مسأله خواب و خوراک آنها مشکل شده است. مسئولان سعی می کنند که برای صد هزار سوگوار که به تهران آمده اند جا و مکان تهیه کرده و غذا رسانی به آنها را منظم کنند..( هنر بیشلر، گوینده رادیو در اتریش 15/3/68)

مترو رایگان است و سهل تر از هر وسیله­‌ای. پایم را بیشتر از معمول باز میکنم تا تعادلم حفظ شود، سرم را  در کتابی که در دست دارم میبرم: « من با جرات مدعی هستم که ملت ایران ... »

بی ارادگی مسئولین فرهنگی، بی مسئلگی اساتید ارتباطات

حجم: 1.07 مگابایت
 هفتمین شماره حنیفا

سلام. اگر دوستان مشترکاتی بین این یاداشت که  به عنوان تیتر اول در نشریه دانشجویی حنیفا چاپ شده است و یاداشت های قبلی بنده دیده اند، بدین دلیل است که متن زیر تکمیل شده یکی از نوشته های چند ماه پیش است.

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز بحث های نویی به مانند جهانی شدن با تمام تعاریف مختلفش و در عین ظاهر جامعه شناختی خود، نسبتی با رشته های دیگر دارد و بعید نیست که وقتی از جهانی شدن سخن میگوییم، رد آن را از سینما آغاز کنیم. اگر از شناخت خود در این باره صرف نظر کنیم، در بیان متفکرین مغرب زمین این نگاه وجود دارد. به طور مثال «آپادورای» در بحث جهانی شدن، یکی از دو  مولفه این روند (جهانی شدن) را سینما معرفی می کند.
در ادامه تحلیلی را مطالعه خواهید کرد نسب به یک انیمیشن ایرانی که به تازگی اکران موفقیت آمیزش به پایان رسیده و دو پیامد  رسانه ای دیگر  .
لازم به ذکر است که هدف از این تحلیل، آوردن شاهد مثالی برای مفهوم «جهانی سازی» یا « جهانی شدن» به تعریف متفکرن مغرب زمین نبوده و صرفا نگاه نگارنده را منعکس میکند.